24 Haziran seçimleri, İslamcı faşist diktatörlüğü tökezletmek geriletmek yolunda yeni bir fırsat olduğu kadar sosyalistler için de en geniş kitle içinde çalışabilme, sosyalist hareketin zafiyetlerini gözlemleme zeminidir.

Belirtmeye gerek yok, seçimlerde sermayedar sınıfın hegemonyası sona ermeyecek. En iyimser olasılıkla İslamcı parti ve ortağı (güncel koalisyon olarak Cumhur İttifakı) iktidardan düşse bile yerini sol sosyalist bir iktidar almayacak; yerini başka bir sermaye hizbi (güncel koalisyon olarak CHP, İYİ Parti, SP ve DP’den oluşan Millet İttifakı) alacak. (Elbette bu iyimser varsayım, İslamcı Reis’in seçim sonucuna razı olması koşuluyla geçerlidir.)

Seçimlerde sermayedar sınıfın hegemonyası sona ermeyecek diye sosyalistler seçimlere ilgisiz kalma lüksüne sahip değildir. Ergen komünizmi tartışmasına gerek olmadan vurgulamak gerekirse, sermaye düzeninde yapılan seçimlerde, bir dönem için ülkeyi hangi sermaye hizbinin yöneteceğine karar verilir. Sosyalistlerin stratejik hedefi böyle bir sermaye demokrasisi (veya faşizmi) yerine emek demokrasisini kurmaktır. Sosyalistlere göre sermaye düzeninde seçimler ve parlamento “siyasi ömrünü doldurmuştur” ama, emekçi sınıflara göre de ömrünü tamamlamış mıdır? Son anayasa değişikliğiyle parlamento daha da etkisizleşmiş olsa da, emekçilerin gözünde ömrünü tamamladığı söylenemez; daha vahimi, on milyonlarca emekçi “karşı-devrimci” sermaye partilerinin ve gerici sendikaların kitle tabanını oluşturmaktadır. Buna karşılık sosyalist hareket burjuva devlet aygıtını ve öteki gerici kurumları dağıtacak örgütlülük ve güce sahip değildir. Dolayısıyla, henüz düzenden umudunu tümüyle kesmemiş, sosyalist devrimin hayalinden bile yoksun emekçi sınıflara düzeni teşhir etmek, en geniş kitleyle bağ kurmak için seçimlerde çalışmanın önemi şüphe götürmez. Koşulların devrim için uygun olmadığı bu evrede seçime ve parlamentoya katılmak, sosyalist harekete zarar getirmek şöyle dursun, faşistleşen devlet aygıtını niçin dağıtmak gerektiğini daha kolay anlatma olanağını sağlar...

*** 

Güncel siyasi durumu değerlendirmek gerekirse; artık çıplak gözle de görülüyor ki, emek düşmanı politikalarıyla on altı yıldır iktidarda olan İslamcı parti ideolojik politik inisiyatifini yitirdi. Geçen yılki anayasa değişikliği referandumunda milliyetçi faşist partiyi de yanına almasına karşın, sandık hilesiyle ancak başarılı olabildi. Nihayet, derinleşen ekonomik siyasi ve dış politik krize karşı  erken seçim istemek zorunda kaldı. Ne var ki, giriştiği manevralar dinci faşist iktidarın siyasal ömrünü uzatmaya yetmiyor. On altı yıldır iktidarda değilmişçesine açıkladığı “Daha fazla demokrasi, daha geniş özgürlük, daha saygın parlamento, daha bağımsız yargı” programı inandırıcı bulunmuyor. İslamcı Reis ilk kez “millet tamam derse kenara çekileceğini” söyledi. Dinci faşist partinin yenilebileceği duygusu yaygınlaşıyor; muhalif düzen partilerinin de bu duyguyla ilk kez daha canlı bir dinamizm geliştirdikleri gözleniyor. 

Bu koşullar altında sosyalistler, ümmetçi milliyetçi faşist iktidarın seçim yoluyla meşruiyet kazanma girişimine seyirci kalamazlar. Sosyalistlerin, egemen sınıfın iç çatışmalarına, sermaye egemenliğinin hangi biçimleri alacağına, hangi sermaye hizbinin iktidarında devrimci çalışma için daha elverişli koşullar bulunacağına kafa yormamaları da düşünülemez.

Peki sınıflar mücadelesinin bu evresinde sosyalistler ne yapmalıdırlar?

Onlarca parti, dergi çevresi ve topluluktan oluşan sosyalist sol ne yazık ki ittifak benzeri bir platform oluşturamadı, oluşturması da beklenmiyor. Nitekim seçime katılma yeterliliğine sahip bir sol parti yok. Sosyalist solun bu haliyle kitlede karşılık bulması elbette beklenemez. Yine de bunca dağınıklığına karşın sosyalist sol seçime kayıtsız kalmamalıdır. Seçimleri ve genel siyaseti etkileyecek gücü olmasa da, sol kimlikli adaylara, en yakın müttefik siyasi örgüt olarak da HDP’ye omuz vermek, demokrasi mücadelesinin sosyalist sola yüklediği kaçınılmaz bir görevdir. Ve dahi bilinir ki, demokrasi için tutarlı bir devrimci savaşım yürütülmeden devrim yapılamaz!!!

***

Sosyalistler HDP’ye destek vermelidir? Çünkü HDP, sermayenin iki blokundan farklı, demokratik bir programa sahip tek parti olarak seçimlere giriyor. 

İktidardaki faşist blokun HDP’yi şeytanlaştırmasına karşılık, muhalif düzen partilerinin “Millet İttifakı” platformu da Kürt sorununda milliyetçi şoven kaygıları aşamadı, ülkenin en dinamik muhalif partisi HDP’yi dışarda bıraktı. Ne var ki, dışarıda bırakılması, ümmetçi milliyetçi faşizmi geriletme mücadelesinde HDP’nin önemini azaltmak yerine daha da arttırdı. 

Örneğin, ittifak dışında bırakılan HDP’nin yüzde 10’luk hırsızlık barajını aşması, güncel siyasi konjonktürde yaşamsal öneme sahiptir. Çünkü, HDP barajı aşamazsa, iktidardaki koalisyon fazladan 60 dolayında sandalye kazanarak, Meclis’te çoğunluğu sağlayacaktır. Meclis çoğunluğunu sağlayan faşist ittifak başkanlık seçimini de kazanırsa, meşruiyetini tazelemiş olmakla kalmayıp, tümüyle dizginsiz kalacaktır. Faşist koalisyonu hem Meclis’te hem de başkanlıkta frenlemek için HDP’nin seçim barajını aşması şarttır. CHP’nin solu neredeyse tümüyle dışlaması da göz önüne alındığında, HDP’nin desteklenmesi daha da kritik önem kazanmıştır. 

Bu vesileyle anımsatmalı ki, HDP’nin Cumhurbaşkanı adayı Selahattin Demirtaş ve onca milletvekili bugün hâlâ hapistelerse, “Seni başkan yaptırmayacağız” sloganıyla Erdoğan despotizmine direndikleri için tutukludurlar. Sözün özü, parlamento seçiminde HDP’nin desteklenmesi sadece sosyalistler için değil, ülkenin gidişatından endişe duyan CHP ve diğer parti seçmenleri için de ihmal edilemez demokratik bir görevdir. Hangi gerekçeyle olursa olsun, bu demokratik dayanışma gereğini ve matematiksel gerçeği görmezden gelmenin pratik sonucu, HDP’nin barajın altına itilmesine katkı olur ki, İslamcı faşist diktaya soldan omuz vermek dışında bir anlamı yoktur.

***  

HDP elbette pratiği ve örgütsel yapısı itibariyle sosyalist bir parti değil. Silahlı Kürt muhalefeti PKK ile sıhrî ilişkisi de malum. Kurucu bileşen olarak PKK’nin ağırlığına karşın HDP yüzde yüz PKK güdümünde bir parti veya kimilerinin öne sürdüğü gibi “Kürt MHP’si” de değil. HDP içinde kurucu bileşen olarak çeşitli sol partiler, dergi çevreleri, demokratik kitle örgütleri de bulunuyor.

1990 yılında Halkın Emek Partisi ile başlayan zincirin son halkasını oluşturan HDP, kurucu bileşenleri ve programı itibariyle sosyalist parti izlenimi verse de pratiği ve örgütsel yapısıyla radikal demokrat bir örgüt. Programında sınıfsal kurtuluşu da vurgulamasına karşın pratiğinde sınıfsal kurtuluştan önce kimlik kurtuluşunu öncelediği biliniyor. 

“Emek, eşitlik, özgürlük, barış ve adalet için...” başlıklı parti programında “Partimiz, insanlığın sınıfsız, sınırsız ve sömürüsüz bir dünyaya ulaşacağına inanır” diyor. Programında kendisini “Partimiz, her ulustan, her dilden, kültürden ve inançtan Türkiye işçi sınıfının, emekçilerin, üretici köylülerin, küçük esnafın, emeklilerin, kadınların, gençlerin, aydınların, sanatçıların, LGBT bireylerin, engellilerin, ezilen ve sömürülen tüm halk güçlerinin arzuladığı amaca varmak üzere güçlerini birleştirdikleri ve demokratik halk iktidarına/yönetimine yürüyenlerin partisidir” diye tanımlıyor. 

Bir örgüt kendisini daha nasıl tanımlasın da dostluğuna sosyalistleri ikna edebilsin?

Bu vesileyle belirtmeli ki, HDP’nin yukarıda belirtilen programıyla örtüşen, kendisine oy vermeyi düşünen demokratların tereddütlerini giderecek bir söylem tutturmak için daha özenli çaba göstermesi tarihsel bir sorumluluktur.

Uzun söze gerek yok. Onca zorbalık, emek düşmanlığı, nefret ve ayrımcılıktan sonra Türkiye’nin diktatörü tökezletmeye, nefes almaya çok ihtiyacı var. Irkçılığa, faşizme, emperyalizme, sermayenin sömürü ve zulmüne karşı nice bedeller ödemiş sosyalistlerin demokratların seçimde ne yapmaları gerektiği konusunda arife tarif gerekmez. İslamcı partinin iktidarı gönül rızasıyla bırakmayacağı, sandık hilelerine başvuracağı, bu olasılığa karşı 24 Haziran akşamına ve 25 Haziran sabahına şimdiden hazırlanmak gerektiği de aşikârdır. 

Aşağıdaki adreslerde kayıtlı yazılarla birlikte okunması dileğiyle

http://rahmi-yildirim.blogspot.com.tr/2015/05/diktatoru-tokezletmek-icin-oylar.html

http://rahmi-yildirim.blogspot.com.tr/2015/05/hdp-alerjisi-mi-kurtlere-antipati-mi.html